Gisteren een blogpagina toegevoegd aan mijn website. Regelmatig zal ik hier berichtjes posten die met mijn vak als Rouwbegleider/ – therapeut te maken hebben. Ik hoop dat ik op die manier beter herkenbaar word in mijn ervaringsgerichte manier van werken met verlieservaringen.
Wat belangrijk is het toch om aanwezig te zijn in de ontmoeting. En zo de ander te helpen in het proces van aandacht geven aan wat zich lichamelijk en emotioneel aandient. Ook vanmorgen tijdens een cliëntencontact viel me weer op hoezeer we geneigd zijn dát weg te drukken. In de hoop dat het dan weggaat en vanzelf overgaat. Het is ook vaak schaamte wat ons weghoudt bij ons gevoel over een situatie of gebeurtenis. En wat is het mooi als de signalen die ons lijf aangeeft er mogen zijn. Soms ervaren als een brok in de keel of de opeens gevoelde spanning in onze maag of vul zelf maar verder in. En er dan zonder oordeel en met compassie naar kijken en dan ervaren dat het lucht geeft. Een mooi beeld dat ik pas in één van mijn trainingen aangereikt kreeg was dat we ons ‘waarom’ of dat wat we tegenkomen in onszelf, in een kommetje in onze hand mogen leggen. Je kunt er dan met enige afstand naar kijken en zien: ‘Iets in mij is… en vul hier maar in wat je gevoel je aangeeft. Dit is het begin van verandering en van heling…