Ik ben zo druk als een klein baasje. Mijn a.s. verhuizing medio januari heb ik in gang gezet. Dat betekent dat ik afspraken heb gemaakt met de verhuizers en een datum geprikt. Ik ben verder gegaan met spullen uitzoeken, ordenen en sorteren. Tegelijkertijd mag ik nieuwe cliënten verwelkomen en groei ik in mijn begeleiding. Ik word gelukkig wanneer ik als gids een stukje mee mag lopen op het levenspad van de ander. Dat ik de ander nabij mag zijn in het verlies en gemis. En dan in het contact en in de ontmoeting een stukje heling op te zien treden.
Nu we de donkere dagen zijn ingegaan wèl met uitzicht op het Licht dat met iedere adventszondag verder zal aangloeien, het volgende gedicht(van wie het is kan ik niet zo snel achterhalen):
Licht
Juist
als het verdriet
zwaar is,
moet troost
licht zijn.
Licht als het
vogelveertje
dat in het bos
voor je voeten dwarrelt,
dat je opraapt,
dat zacht is aan je
wang
en dat je met een glimlach
in je knoopsgat steekt.